Ruurd útfanhûs

De collectie kunstschilderingen van Ruurd Wiersma uit het Ruurd Wiersmahûs is in verband met de verduurzaming van het Museum in Burdaard bij ons útfanhûs. Met eenvoudige patronen, driedimensionale vertekening en onverwachte kleurcombinaties zorgt  Ruurd Wiersma's werk voor een unieke ervaring: hij legde eind twintigste eeuw met een ontwapende eenvoud, het licht, de kleuren en zijn leven vast op het eindeloos vlakke land langs de Friese waddenkust. 

Ruurd Wiersma (1904-1980) werd geboren in Rinsumageest, als zoon van een boerenarbeider. Als melkvaarder van beroep kocht hij in 1964 een dubbele arbeiderswoning in Burdaard (Het huidige Ruurd Wiersma museum). In 1966 ontplofte zijn oliekachel, de later nieuw behangen wanden werden overgeschilderd met groene en blauwe muurverf; daarna beschilderde Ruurd met behulp van potjes fietslak de wanden. Zijn levenswerk: “De vier jaargetijden” werd in vijf jaar voltooid… 

Wiersma werd als kunstschilder eerst niet echt serieus genomen door zijn dorpsgenoten. Wie zijn werk wel kon waarderen was beeldhouwer David van Kampen. Dit ontketende een ware explosie van aandacht bij de nationale pers. Plotseling werd de schilder van alle kanten aangemoedigd om ook op paneel en doek aan de slag te gaan, zijn werken werden opgenomen in tentoonstellingen met volkskunst en art brut. Ineens was hij niet zomaar een  'melkvaarder', maar een beroemd kunstenaar.

We zijn er dan ook trots op, dat wij zijn werk in het Observeum mogen exposeren. Bij Wiersma thuis wordt alles beschilderd, vazen, kolenkitten, flessen, schoenen en zelfs klompen krijgen een vrolijke voorstelling. De natuur en religieuze verhalen zijn sterk bepalend voor Ruurds innerlijke wereld. Met een praam vol melkbussen vaart hij op en neer tussen melkfabriek en boeren.

Zijn leven speelt zich af tussen weilanden, rietkragen, rammelende bussen, bruggen, zwanen en ander wild. Alle seizoenen zijn dan ook vertegenwoordigd in zijn schilderijen. Deze ‘geletruidrager van de naïeve kunst’ levert werk dat auteur en kunstkenner Lauranne Staat beschrijft als ‘de verklaarbaarheid van de voorstellingen en de bijna kinderlijke eenvoud waarmee alles in beeld is gebracht ontroert, omdat hij een gecompliceerde werkelijkheid terug weet te brengen tot een overzichtelijke wereld. De wanden van zijn huis vormen het venster op de wereld en het plafond is de hemel’.